De oudheid van magnetisme was er in de periode 600 voor Christus zelf, maar de bekendheid hiervan kwam in de schijnwerpers in de 20theeuw. Later begonnen wetenschappers kennis op te doen over dit concept en verbeteringen aan te brengen. Aanvankelijk werd magnetisme waargenomen in de vorm van een mineraal dat een lodestone was, waar dit zuurstof en een chemische combinatie van ijzer bevat. In de periode tussen 1540-1603 was Gilbert de eerste ontdekker die het spektakel van magnetisme via verschillende benaderingen. Voor de juiste evolutie van de magnetismetheorie was er de betrokkenheid van vele andere wetenschappers. Het moderne begrip van magnetische theorie ondersteunde vele domeinen en industrieën. En het enige onderwerp dat over deze theorie moet worden besproken, is 'restmagnetisme'. Dit artikel toont een duidelijk concept van restmagnetisme, soorten en hoe dit kan worden verminderd?
Wat is restmagnetisme?
Deze term wordt vermeld als de hoeveelheid magnetisatie die overbleef na het verwijderen van het externe magnetische veld. Het kan ook worden verklaard door de manier waarop het bedrag van flux dichtheid die werd vastgehouden door de magnetische substantie wordt aangeduid als restmagnetisme en het vermogen om het magnetisme vast te houden wordt genoemd als de remanentie van het materiaal.
Overblijvend magnetisme
Wat is remanentie?
Magnetisatie vindt plaats door het aanleggen van elektrische stroom in één pad en er zal een toename zijn in de fluxdichtheid totdat het tijdverzadigingspunt is bereikt. Om de magnetische lus te demagnetiseren, moet H worden aangepast door het pad van de stroom te veranderen.
Wanneer er een verandering is in de waarde van H in het omgekeerde pad, neemt de fluxdichtheid af en bereikt deze nul. Deze eigenschap van restmagnetisme voor de magnetische substantie kan worden geëlimineerd door het uitoefenen van magnetiserende druk die coërcitiekracht wordt genoemd in de omgekeerde baan.
Deze benadering van restmagnetisme wordt uitgebreid gezien in de apparaten zoals motoren, generatoren , en transformatoren en het wordt ook gedefinieerd met de naam 'Remanence'.
Verschillende soorten
Laten we nu eens kijken naar de soorten remanentie en uitleg daarvan
Soorten remanentie
Restmagnetisme wordt grofweg onderverdeeld in drie typen, namelijk:
- Verzadiging remanentie
- Isotherme remanentie
- Anhysteretische remanentie
Verzadigingsremanentie
Dit is het hele magnetische moment voor elke grootte van het monster. Dit type magnetisme wordt weergegeven als MR en in sommige gevallen zelfs gedefinieerd als isothermisch restmagnetisme (MRS).
Isotherme remanentie
Over het algemeen kan de herkenning van remanentie in de magnetische stoffen niet worden bereikt door slechts één benadering, omdat elke stof zijn eigen afmetingen, eigenschappen en vormen heeft. En dus om de remanentie van minimale magnetische stoffen te berekenen, wordt deze benadering gebruikt die wordt weergegeven door de heer (H).
Deze benadering is voornamelijk afhankelijk van het magnetische veld van de stof. Hier wordt aanvankelijk een magnetische substantie gemagnetiseerd en vervolgens wordt H aangebracht en verwijderd. Dit type staat zelfs bekend als Initial Remanence.
Hieronder staan weer twee classificaties
- DC-demagnetisatie-remanentie - Hier wordt een magnetische substantie in één pad gemagnetiseerd door het aanleggen van een elektrische stroom totdat deze het verzadigingspunt bereikt. Vervolgens wordt een elektrische stroom in de omgekeerde richting op de substantie toegepast en wordt het magnetische veld ontkoppeld.
- AC Demagnetisatie Remanentie - De naam zelf geeft aan dat een magnetische substantie in één pad wordt gemagnetiseerd door de toepassing van elektrische wisselstroom totdat deze het verzadigingspunt bereikt. Dit wordt weergegeven als Ma (H).
Anhysteretisch restmagnetisme
Dit is een ander type remanentie waarbij de magnetische substantie is gepositioneerd in een enorm variërend magnetisch veld met een minimale hoeveelheid gelijkstroominstelveld. Om restmagnetisme te krijgen, wordt het amplitudeniveau van het variërende veld langzaam verlaagd tot de nulniveaus en vervolgens nadat het voorinstellende gelijkstroomveld is losgekoppeld van het circuit.
Dit zijn de classificaties van remanentie.
Vermindering van restmagnetisme
Er zijn meerdere benaderingen waarbij het resterende magnetisme van de stof kan worden geëlimineerd. Hieronder staan een aantal methodologieën:
- Door een warmgewalste staalsubstantie te gebruiken, kan de remanentie met 45 - 50 procent worden verminderd
- Het verzadigingsbereik van de magnetische substantie kan worden verkleind door de toepassing van een hoger bereik van opwindende stromen.
- Om van het restmagnetisme te demagnetiseren, moet in eerste instantie de magnetisatieprocedure worden gestart met constante druk en vervolgens de vergroting vertragen totdat het verzadigingsniveau is bereikt en vervolgens nadat de magnetisatie langzaam is verminderd. En dit vermindert de remanentie van de magnetische substantie.
- Bij de methode van magnetiseren en demagnetiseren van de magnetische substantie de elektrische druk of de toegepaste elektrische stroom moet even analoog zijn.
Dus dit gaat allemaal over het concept van restmagnetisme. Hier hebben we doorgenomen wat restmagnetisme is, zijn typen en het verwijderen van remanentie. Weet daarnaast ook wat is de betekenis van remanentie
